K I A R A

 

Alexander haalde een hand door zijn haar. "Kiara." zei hij, en ze hoorde al aan zijn toon dat hij tegen haar in zou gaan. "Ik laat je niet alleen dat bos weer in gaan. Des noods ga ik met je mee om te weten dat je veilig bent." zei hij. Beledigt keek ze hem aan. Dacht hij dat ze zwak was? "Of ik breng je naar een andere dorp of stad waar je je wel fijn voelt. Ik laat je in elk geval niet terug gaan naar het bos in je eentje." Hij sloeg zijn armen over elkaar. Kiara zuchtte. "Alex, ik blijf hier niet." zei ze zacht. Ergens was ze bang dat ze hem boos zou maken. "Ik kan prima overleven daar, en Enjoy ook. We voelen ons gewoon fijner in het bos." Kiara pakte Enjoy's hoofdstel van de paal en deed dat om bij de hengst. Ze hield de teugel in haar hand en draaide zich weer naar Alexander. Ze keek hem vragend aan.

I just love the way she moves...

Hij merkte al snel dat hij haar beledigt had ook al was dat niet zijn bedoeling geweest. Hij kon er gewoon niks aan doen dat hij zo beschermd was. Zelfs voor dit meisje die hij vannochtend pas ontmoet had voelde hij dat het zijn plicht was om haar te beschermen. Een ding was zeker hij zou haar niet alleen onbeschermd achter laten ook al kon ze misschien inderdaad voor haar zelf op komen zoals ze had verteld maar veel geloofde hij dat niet meer nadat die jongen langs was gekomen. Ze deed er niks op terug behalve naar beneden staren. Als hij er niet was geweest wou hij niet weten wat er dan gebeurt zou zijn. Hij maakte het dan ook duidelijk door zijn armen over elkaar heen te slaan. In elk geval dat hoopte hij. "Alex, ik blijf hier niet." Dit kon ze niet menen. Zijn familie kon haar bescherming bieden hij kon haar bescherming bieden. Waarom zou ze dan weg gaan? "Kiara je snapt het niet" Sprak hij haar meteen tegen. Hij probeerde een strenge en haast boze toon in zijn stem te verbergen. Hij haatte de agressie die hij in zich had en niet altijd in bedwang kon houden. Nu probeerde hij dit in elk geval wel. Alexander kon het gewoon niet toe laten. "Ik kan prima overleven daar, en Enjoy ook. We voelen ons gewoon fijner in het bos." Alexander keek toe hoe ze het hoofdstel pakte en die om deed bij Enjoy. Hij kon niks anders doen dan ook de teugels te pakken en haar aan te kijken. "Nee! Je blijft hier of ik ga met je mee. Einde verhaal!" Hij keek haar nu streng aan en probeerde haar blik vast te houden. Nu was de kans heel groot dat kiara hem tegen zou spreken. Wie zou dat namelijk niet doen. Hij hoopte in elk geval dat Kiara hem tegen zou spreken want dat zou betekenen dat ze niet echt bang voor hem was. Hij was het namelijk zat dat iedereen bang voor hem was en dit ook lieten merken. Er waren mannen geweest die dat totaal niet waren maar daar had hij natuurlijk niets aan. Hij hield niet van mannen. Rilde alleen al bij het idee. Echter zou hij normaal blijven als hij iemand kende die inderdaad zulke gevoelens voor het zelfde soort hadden. Zolang ze hem maar met rust lieten. Maar daar ging het nu niet om. Hij moest er gewoon voor zorgen dat Kiara veilig was. Dat was alles.

K I A R A

 

"Kiara je snapt het niet." Kiara keek hem verbaast aan bij het horen van de strenge, bijna boze ondertoon in zijn stem, ookal probeerde hij die te verbergen. "Ik snap het niet? Alex, jíj snapt het niet, je hebt niets over mij te zeggen! Je bent mijn broer niet, je bent helemaal niets van mij! Je kent me amper!" Kiara ging vol in de verdediging. Ze bleef hier niet, punt. Misschien had Alex toon haar eerder bang gemaakt, maar het was duidelijk dat hij haar wilde beschermen, dan dacht ze niet dat ze kans maakte om een klap te krijgen. Of zo iets. Kiara keek hem boos aan. Maar toen ze zei dat ze prima kon overleven in het bos pakte hij ook Enjoy's teugel. Het paard hief verbaast zijn hoofd, Kiara legde geruststellend haar hand op zijn hoofd, maar bleef Alex aan staren. Dit kon hij niet menen. "Nee! Je blijft hier of ik ga met je mee. Einde verhaal!" Kiara staarde hem aan, voelde zichzelf écht boos worden. "Denk je nou echt... Denk je nou echt dat je iets over mij te vertellen hebt? Je kan me niet hier houden, Alex. Dat kan je niet maken, dan zou je me op moeten sluiten." Kiara schreeuwde nog niet, maar dat zou wel zo kunnen gebeuren.

I just love the way she moves...

"Ik snap het niet? Alex, jíj snapt het niet, je hebt niets over mij te zeggen! Je bent mijn broer niet, je bent helemaal niets van mij! Je kent me amper!" Alexander was toch wat geschrokt op haar reactie. Hij had niet verwacht dat ze zo zou reageren. De schrok was op zijn gezicht te zien maar hij schudde zijn hoofd en keek haar aan. "Nou in dat geval jij kent me ook amper dus veel recht om mij Alex te noemen heb je niet!" Oke misschien deed hij nu wel heel belachelijk maar het was toch zo? "Ik probeer je alleen maar te helpen" Sprak hij zacht. Toch baalde Alexander zijn hand tot een vuist maar onspande die al snel. Hij was zeker niet van plan om haar te gaan slaan. Daarom verplaatste hij een hand ook achter zich waarna hij de teugel had gepakt. Hij merkte dat het paard verbaast was door zijn handeling maar veel deed het hem zelf niet. Gelukkig bleef het dier rustig daar was hij in elk geval blij om. Alexander kon het dan ook niet laten om te zeggen dat ze hier bleef of dat hij met haar mee ging. Dat maakte Kiara alleen maar bozer merkte hij al snel. "Denk je nou echt... Denk je nou echt dat je iets over mij te vertellen hebt? Je kan me niet hier houden, Alex. Dat kan je niet maken, dan zou je me op moeten sluiten." Hij deed een stap maar Kiara toe en kreeg een boze blik in zijn ogen. "Misschien moet ik dat maar doen ja!" Hij liet de teugel los en was van plan om haar op te tillen en haar mee te nemen toen hij plots een hand op zijn schouder voelde liggen. "Doe rustig Alex" Hoorde hij de stem van zijn broer zeggen. Alexander voelde hoe hij wat naar achteren werd getrokken en keek om naar zijn broer. Een blik zei genoeg want het duurde niet lang voor Elijha hem los liet. Hij keek weer om naar kiara en zijn blik was al weer wat zachter geworden. "Best, doe wat je niet laten kan!" Sprak hij nog steeds op een harde toon voor hij weg liep naar de schuur toe waar hij al snel de deur hard achter zich dicht trok. "Sorry voor alexander zijn gedrag hij is nogal beschermd als het op vrouwen aan komt." Onder tussen trapte hij boos tegen de houten wand aan en vloekte hij wat. Uitei ndelijk duurde het niet lang voor hij weer afgekoeld was. Veel lef om nu naar buiten te gaan en te kijken of Kiara er nog was durfde hij niet. Zuchtend ging hij op de hooi baal zitten en legde zijn hoofd in zijn handen terwijl zijn armen op zijn knieën steunde. Wat zou ze nu allemaal wel niet denken. Ze verklaarde hem vast voor gek. En hij zou haar groot gelijk geven. Het was stom dat hij zo tegen haar deed. Eigenlijk moest hij haar gewoon laten gaan. Het was haar keuze en zeker niet zijn probleem als haar iets over kwam. Oke dat was wel zijn probleem. In elk geval hij zou zich schuldig gaan voelen en zeggen dat het zijn schild was want hij had haar dan zomaar laten gaan. Kort sloot alexander zijn ogen en probeerde die gedachtes uit zijn hoofd te krijgen. Het was helemaal niet zijn probleem. Hij kende haar amper zoals ze al duidelijk had gemaakt.

K I A R A

 

"Nou in dat geval jij kent me ook amper dus veel recht om mij Alex te noemen heb je niet!" Zei hij boos terug. "Oh nee? Jij bent degene die me mee neemt naar zijn huis!" kaatste ze terug. Dit was echt belachelijk. Hij viel haar toch aan? Zij ging alleen maar in zelfverdediging. Het was dan wel in woorden, maar wie zei haar dat hij zichzelf wel in de hand kon houden? "Ik probeer je alleen maar te helpen" zei hij nu zacht. "Oh ja? Waarom zou je? Ik ken je toch amper?" zei ze bot terug. Toen Alex de teugel van haar paard pakte pakte ze die ook steviger beet. "Misschien moet ik dat maar doen ja!" zei hij ineens, waar na hij Enjoy los liet en zijn hand hief. Tot Elijha ineens achter hem stond en hem naar achter trok. "Doe rustig Alex." Alex draaide zich om en keek toen weer naar Kiara. "Best, doe wat je niet laten kan!" zei hij, waarna hij weg liep. Elijha keek haar aan. Kiara beet op haar lip. Waarom deed hij nou ineens zo? "Sorry voor alexander zijn gedrag hij is nogal beschermd als het op vrouwen aan komt." Legde Elijha uit. Kiara knikte. "Het maakt niet uit, ieder mens heeft wel zo zijn trekjes. Maar het is beter als ik ga." zei ze zacht. Ze opende het hek, leidde Enjoy eruit, klom op zijn rug en dreef hem aan. Kort keek ze nog naar het huisje en haalde uit haar tas (ofzo) een paar appels en legde die op een bankje neer, als dank. Toen gaf ze haar paard de sporen en draafde ze het bos weer in.

-Zo, topic uit, tenzij alex haar nog achter na wilt xd-
 

I just love the way she moves...